En daar was hij, uit het niets, in het niet zo pittoreske stadje Quaregnon. Diep in het Waalse platteland begon Mathieu van der Poel zijn wegseizoen op dinsdag in Le Samyn, en eindigde 200 kilometer later in Dour met een overwinning. Laten we eens kijken naar de racetactieken van de voormalig wereldkampioen in zijn eerste wegwedstrijd, die nu naar Italië gaat om zich voor te bereiden op de klassiekers, die zo belangrijk voor hem zijn.
Van alle plekken ter wereld die Van der Poel heeft bezocht, zal Quaregnon niet hoog op zijn lijst staan. Maar hij was er, en we juichen hem daarvoor toe op deze mooie dinsdag. Het dorp in het hart van de Borinage is al enkele jaren het vertrekpunt van Le Samyn, maar het was nog niet zo druk als op 4 maart 2025. “Het beslissende stuk is vol campers uit België en Nederland. Het wordt een geweldige dag,” zei organisator Philippe Liénart na de aankondiging van Van der Poel.
Naast Van der Poel kon de semi-klassieker ook rekenen op de Franse hoop Paul Magnier (Soudal Quick-Step) en Arnaud De Lie (Lotto-Dstny), van wie laatstgenoemde al wist van Van der Poels komst op zaterdag. Het feit dat de Nederlandse renner, in een sport waarin alles geanalyseerd wordt, inderdaad zou verschijnen was niet zo moeilijk. “Er viel iemand uit het team, en ze vroegen wie er beschikbaar was voor Samyn,” legde Van der Poel uit.
Zijn landgenoot, Lars Boven, was niet fit genoeg om te starten, dus stelde de leider zich kandidaat. “We kregen de vraag in Spanje, en ik stak mijn hand op. Ze dachten dat ik een grapje maakte, maar ik was serieus,” zei Van der Poel in Quaregnon met een brede glimlach. Maar waarom? “Ik kijk uit naar de wedstrijd. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Ik heb goede weken van training gehad en voelde me klaar.”
Afgelopen weekend zat Van der Poel weer voor de tv om Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne te kijken met een zwaar hart. Hij heeft het Opening Weekend nooit volledig meegemaakt – behalve twee keer. “Ik kijk al een paar jaar naar de Omloop en Kuurne-Brussel-Kuurne op tv, en ik vind het nog steeds teleurstellend dat ik daar niet bij ben. Je maakt deze keuzes van tevoren, maar het blijft een teleurstelling,” zei de wielerliefhebber in Van der Poel met een vleugje teleurstelling.
Van der Poel verscheen medio februari bij de media-dag van Alpecin-Deceuninck, nog steeds niet helemaal fit. “Ik was een week ziek, maar daarna ging alles goed,” onthulde Van der Poel. “Ik voel me goed. Ik zou hier niet zijn als ik dacht dat ik nog werk te doen had. Ik dacht dat het nuttiger zou zijn om nu te beginnen met racen, omdat ik me goed voel en ik in topvorm wil zijn, dus deelnemen aan races helpt me daarbij. Ik was ziek, maar daarna ging alles goed.”
“De feedback die ik kreeg was uitstekend,” zei Van der Poel, verwijzend naar zijn trainingsresultaten. “In het verleden waren mijn eerste wedstrijden vaak niet mijn beste, dus ik ben benieuwd hoe deze gaat. Deze race moet me naar het niveau brengen dat ik in gedachten heb. En het feit dat deze race bij me past, was ook een factor. Het is een tijdje geleden dat ik Le Samyn reed, maar dit zijn de wedstrijden die ik het liefst doe. Ik ben blij hier te zijn.”
Kunnen we dus nog meer verrassingen verwachten van de man die het slechte weer in Spanje achter zich liet voor het goede weer in België? Dat betekent geen Strade Bianche. “Na deze race volg ik ons schema met de Tirreno-Adriatico en Milaan-Sanremo. Het team merkte ook op dat dingen beter gingen dan verwacht,” zei Van der Poel, die zich logisch gezien zal richten op de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix als zijn belangrijkste doelen deze lente.
Hoe dan ook, terug naar het begin van maart: Le Samyn 2025 begon niet al te dynamisch, maar de finale werd echt tot leven gebracht door… Van der Poel zelf. Met nog 65 kilometer te gaan, aanviel de topfavoriet voor het eerst na een eerste aanval van teamgenoot Timo Kielich. De man in het Alpecin-jersey creëerde een gat, maar werd snel weer teruggehaald. Slechts twintig minuten later probeerde hij het opnieuw, waarbij Taco van der Hoorn hem in toom hield op de korte kasseistroken in het zuiden van België.
Dit onderbrak Van der Poels aanvallende bedoelingen, maar leek gepland te zijn. Het was moeilijk om het peloton te verminderen, dus richtte hij zich op de laatste sprint in Dour. “Na die aanval met vijftig kilometer te gaan, concentreerde ik me op mijn sprint omdat die me paste met die klimfinish en de kasseien aan het einde.” En dat is precies wat hij deed. Van der Poel versnelde vroeg – “maar ik zag het laatste kilometerbord niet, dus moest ik weer gaan zitten” – en trok daarna een meesterlijke versnelling door. Dat is wat je noemt doordrukken, weer doordrukken en sterk eindigen.
“Ik ben tevreden,” zei Van der Poel na zijn overwinning. “Ik had uitstekende benen, maar het verschil maken was niet gemakkelijk. En veel renners waren gefocust op mij. Ik weet dat mijn sprint goed is. Ik sprintte met vertrouwen. Dat was goed genoeg om te winnen,” zei Van der Poel, die zijn teamgenoten bedankte. “Sam Gaze was vooral heel goed, wat heel belangrijk was. De andere teamgenoten hielden me de hele dag goed vooraan gepositioneerd. Het ging goed en ik ben heel blij dat ik mijn eerste race heb gewonnen.”
