Stan droomde ervan om in de voetsporen van zijn vader Sven Vanthourenhout te treden. Op amper 17-jarige leeftijd moet hij die wielerdroom helaas noodgedwongen opgeven.
Half mei nam Stan Vanthourenhout deel aan het West-Vlaams kampioenschap voor junioren in Wielsbeke. Tijdens de wedstrijd voelde hij zich plots onwel worden. Na de finish werd hij naar het ziekenhuis gebracht.
“Hij voelde zich onwel. Kortademigheid. Hartkloppingen”, vertelt vader Sven aan HLN. “Op spoed werd niets aan het toeval overgelaten. Na monitoren en een batterij onderzoeken was de diagnose niet mis: hartritmestoornissen.”
Stan had voordien nooit hartgerelateerde klachten. Zijn hart werd elk jaar gescreend, een verplichting voor iedere Belg die een koerslicentie wil. “Er was geen vuiltje aan de lucht. Stan deed voordien jarenlang atletiek, hij was nu aan zijn derde koersjaar toe.”
Geen zware inspanningen meer
De hartritmestoornissen konden gelukkig met een ingreep verholpen worden. “Stan moest onder het mes. Via een katheter in de lies werd het stukje hartweefsel uitgeschakeld dat voor de hartritmestoornissen zorgde.”
Maar intensief trainen en koersen mag Stan nooit meer doen. “Zware inspanningen kunnen opnieuw hartritmestoornissen uitlokken die leiden tot een plotse dood. Het kwam heel hard aan toen de dokters hem dat vertelden.”
Geschrokken
Nadat hij die zware klap te horen kreeg, ging het een tijdje niet goed met Stan. “Hij sliep voortdurend en had geen energie. Alles was te veel. Hij was ook geschrokken van wat er gebeurd was. Zo’n confrontatie met de eindigheid van het leven, dat kruipt in je kleren.”
Vandaag voelt Stan zich weer beter. “Na zijn laatste bezoek aan de cardioloog, kwam hij zelf tot de conclusie dat het risico te groot is. Hij ziet nu in dat het leven meer is dan wielrennen, hoe zeer hij er ook van gebeten was.”
