Wout van Aerts voorjaarscampagne van 2025 tot nu toe: 11e in Omloop Nieuwsblad, 75e in Kuurne-Brussel-Kuurne en 15e in de E3 Saxo Classic. Twee jaar geleden reed de Visma-Lease a Bike-renner nog vooraan in deze koersen. In de editie van de E3 in 2023, bijvoorbeeld, sprintte hij Mathieu van der Poel en Tadej Pogačar in een rechtstreeks duel naar de meet in Harelbeke, waarmee hij niet alleen bewees dat hij een van de besten was, maar zelfs beter dan de besten. Fast forward 24 maanden en hij is nergens te bekennen op de momenten dat het telt, verloren in het gedrang van het peloton, uit positie op cruciale momenten. Het verschil tussen Van Aert en Van der Poel op de kasseien is nog nooit zo groot geweest – de een rijdt aan kop van de koers, terwijl de ander niet eens in de top-10 eindigt. Waar ging het mis voor de Belgische renner?
Om Van Aerts verval als serieuze Monumenten-kandidaat te analyseren, moeten we terugkijken naar twee belangrijke momenten, te beginnen met de 2024-editie van Dwars door Vlaanderen. Op die noodlottige dag in maart kwam de 30-jarige ten val en brak daarbij zijn sleutelbeen en meerdere ribben, waardoor hij ruim twee maanden uit competitie was. En dat was nog maar de eerste klap. Zes maanden later, in etappe 16 van de Vuelta a España 2024, kwam de tweede. Na drie etappezeges en een vorm die weer op topniveau leek, crashte Van Aert zwaar in een onschuldige afdaling richting Lagos de Covadonga. Een harde klap op zijn knie betekende het einde van zijn seizoen. Sindsdien lijkt Van Aert nog altijd op zoek naar zijn vroegere zelf.
Zijn optreden tijdens het Openingsweekend van 2025 was weliswaar strijdlustig en vastberaden – hij viel aan op de kasseienhellingen en probeerde de koers naar zijn hand te zetten – maar de resultaten bleven uit. Geen paniek, was de algemene consensus daarna; er was nog een maand tot zijn belangrijkste doelen. Van Aert sloeg vervolgens koersen als Strade Bianche en Milaan-Sanremo over om in topvorm te zijn voor de wedstrijden die hij het meest liefheeft: de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Zonder Pogačar aan de start van de E3 Saxo Classic – een belangrijke voorbereidingskoers op De Ronde – had dit de perfecte gelegenheid moeten zijn voor Van Aert om zijn benen te testen tegen de andere favorieten op een min of meer gelijk speelveld, maar de Visma-Lease a Bike-renner leek niet op zijn oude zelf op de natte Belgische wegen afgelopen vrijdag.
Het is waar dat hij door overmacht in een achtervolgende groep belandde na een massale valpartij, maar dit was dezelfde groep waarin ook Van der Poel en Filippo Ganna zaten, die uiteindelijk als eerste en derde eindigden. Van Aert had bovendien Jorgenson in de kopgroep, wat betekende dat hij niet hoefde te werken om de achterstand te dichten, in tegenstelling tot Alpecin-Deceuninck. Toch kon Van Aert, toen de aanvallen op de hellingen kwamen, niet volgen. Hij verloor bijna tien posities op de aanloop naar de cruciale Taaienberg en oogde nerveus en terughoudend in het peloton. De Van Aert van 2025 is niet meer dezelfde als in voorgaande jaren.
Het is begrijpelijk dat het grote aantal zware valpartijen in zo’n korte tijd zijn vertrouwen in het peloton heeft aangetast, maar zijn positioneringsproblemen lijken ook te wijten aan een gebrek aan vorm. Zijn ploeggenoten, zoals Matteo Jorgenson, ogen sterker en beter voorbereid dan Van Aert in de klassiekers dit seizoen, ondanks het feit dat Visma-Lease a Bike zich volledig inzet voor de Belg (die vorig jaar nog een levenslang contract tekende bij de ploeg). Er is nu nog maar een week tot de Ronde van Vlaanderen en twee weken tot Parijs-Roubaix. Kunnen we verwachten dat Van Aert nog beter wordt? Is er nog tijd om het tij te keren?
Van Aert heeft volgende week nog Dwars door Vlaanderen op zijn programma staan – de koers waar het vorig jaar allemaal misging. Dit wordt een laatste kans voor hem om scherp te worden voor de grote clash in De Ronde. Het is duidelijk dat het overslaan van wedstrijden zoals Sanremo hem qua prestaties niet heeft geholpen, dus het is mogelijk dat hij met meer koersdagen beter wordt. Als fysieke vorm een groter probleem is dan positionering, dan zou Roubaix, met zijn vlakke parcours, Van Aert beter kunnen liggen, maar hij zou baat hebben bij een mentale oppepper voordat hij de Hel van het Noorden trotseert.
De realiteit, hoe hard ook, is dat Van Aert op dit moment niet op hetzelfde niveau lijkt te zitten als de supersterren die vooraan rijden in de grootste koersen ter wereld. Pogačar en Van der Poel worden verwacht een klasse apart te zijn in Vlaanderen, en in de laag daaronder bevinden zich momenteel renners als Pedersen en Ganna. We moeten echter niet vergeten dat Van Aert eerder van tegenslagen is teruggekomen en een vechter is die zich niet zomaar laat tellen. Het zal een zware opgave worden om op het podium van de komende Monumenten te eindigen, maar niets is onmogelijk. Na vandaag lijkt de grootste uitdaging voor Van Aert echter het vasthouden van zijn geloof in eigen kunnen.
De vertaling is voltooid! Laat het me weten als je nog aanpassingen wilt of verdere hulp nodig hebt.
