“Ik heb echt alles geprobeerd en Tadej was gewoon sterker”, zegt Van Aert, terwijl de Amerikaan toegeeft dat hij “volledig uit elkaar viel in de laatste 10 km”.
Nog maar vier dagen geleden zat Wout van Aert (Visma-Lease a Bike) naast een hekje bij Dwars door Vlaanderen, troostend door zijn vrouw Sarah, vol spijt en teleurstelling nadat hij in de laatste sprint crampeerde en een drie-tegen-een verloren had van Neilson Powless (EF Education-EasyPost). Hij had zijn tactiek volledig verkeerd gekozen en zijn team de overwinning gekost.
Vandaag, in de Ronde van Vlaanderen, leek hij echter weer zijn oude zelf te zijn toen hij zich vastklampte aan het wiel van de uiteindelijke winnaar Tadej Pogačar (UAE Team Emirates-XRG) toen deze de eerste van zijn vele brute aanvallen uitvoerde op de Oude Kwaremont, met nog 56 km te gaan. Ondanks de recente kritiek van Dwars en het rumoer van buitenaf, had Van Aert zijn recente mislukking achter zich gelaten, en een tijdje leek het erop dat hij weer zou strijden voor de overwinning in Vlaanderen.
“Ik was redelijk zeker dat hij vanaf de tweede keer Kwaremont al volledig zou gaan en het was goed dat ik in een uitstekende positie zat door mijn teamgenoten, zodat ik hem daar kon volgen,” zei Van Aert terwijl hij de race in de gemengde zone herinnerde.
“Van daaruit was het een grote strijd om bij hem te blijven of terug te komen na de beklimmingen, want ze vlogen echt op de beklimmingen. Maar vanuit persoonlijk oogpunt ben ik echt blij.”
De overwinning was er niet, en ook het podium niet, want zijn wil werd stevig gebroken op de Taaienberg en Pogačar, Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck) en Mads Pedersen (Lidl-Trek) toonden zich de sterksten van de dag.
Toen de wereldkampioen eindelijk wegdraaide op de laatste beklimming van de Kwaremont, had Van Aert een laatste poging gedaan om weg te komen, voordat hij zich in de strijd voor de derde plaats bevond, niet in staat om Pogačar te volgen. Toen de achtervolgende groep de laatste rechte lijn bereikte, hadden Pedersen en Van der Poel genoeg in huis om Van Aert af te houden, wat hem de eerste podiumplaats in Vlaanderen sinds zijn verlies tegen de Nederlander in 2020 kostte. Het was weer nederlaag, maar deze keer met tevredenheid.
“Ik ben blij met de race van vandaag,” zei Van Aert toen hij de gemengde zone binnenkwam. “Het was natuurlijk een erg zware race en het was echt geweldig om te strijden voor het podium.
“Ik zat daar gewoon vast en ik heb geen spijt, ik heb echt alles geprobeerd en Tadej [Pogačar] was gewoon sterker, en de andere twee voor me in de sprint waren ook sterker.
“Een vierde plaats achter deze drie rijders is geen schande, dat was vandaag mijn plek. Ik ben vooral blij dat het harde werk heeft geloond en dat ik nooit het moed heb verloren.”
Matteo Jorgenson uit de Verenigde Staten en Team Visma Lease a Bike neemt deel aan de 109e Ronde van Vlaanderen, een 269 km lange eendaagse race van Brugge naar Oudenaarde UCIWT op 6 april 2025 in Oudenaarde, België. Foto door Dario Belingheri/Getty Images
Visma-Lease a Bike had drie rijders in de finale, waarbij Matteo Jorgenson aanvankelijk ook goed volgde, en Tiesj Benoot al eerder op de weg was geraakt na een vroege ontsnapping. In tegenstelling tot Dwars, waar Van Aert zich onterecht egoïstisch gedroeg, zetten de mannen in het geel en zwart weer een teaminspanning in om de twee grote favorieten te verslaan.
“We wisten dat de groep met Pogačar eraan kwam, maar eigenlijk duurde het best even voor mij, ik denk dat we 45 seconden hadden aan de voet van de tweede keer Kwaremont, en het duurde pas na de Koppenberg voor ze het inhaalden, dus hoe verder het ging, hoe beter het eruit zag voor ons,” vertelde Benoot aan Cyclingnews na de finish.
Maar de Sloveen stopte niet met het uitoefenen van druk en veegde uiteindelijk Benoot, de ontsnapping en iedereen achter zich om weg te rijden naar zijn historische tweede Flandrië-overwinning. Visma kon echter alleen tevreden zijn dat ze verloren hadden, niet vanwege de tactiek, maar vanwege de kracht van de tegenstanders.
“We hebben alles gedaan wat we konden als team, alleen waren een of twee rijders sterker,” zei Benoot eerlijk.
Voor Jorgenson, die de dag begon als medeleider met Van Aert, was de 269 km lange afstand en de onophoudelijke aanvallen van Pogačar net een paar stappen te ver. Hij herhaalde de woorden van zijn teamgenoten en voelde geen spijt, maar vond zichzelf leeg nadat hij volledig wegviel uit een achtervolgende groep en als 47e eindigde.
“Leeg, heel leeg,” zei Jorgenson tegen journalisten, waaronder Cyclingnews, bij de finish. “We waren allemaal op het limiet en ik denk dat de sterkste rijder vandaag heeft gewonnen.
“Ik voel me gewoon leeg,” herhaalde hij, “ik viel volledig uit elkaar in de laatste 10 km, ik was gewoon volledig leeg in de benen.
Een voedingsprobleem? Nee, “Het is een Monument-probleem,” zei hij, “ik ben gewoon door mijn energie heen, ik heb te veel inspanningen geleverd om de grote jongens te volgen. Maar ik ben blij met hoe het team heeft gereden en ik denk dat we een goede race hebben gereden.”
Maar op geen enkel moment voelde hij dat Visma niet het beste uit hun kansen had gehaald in Oudenaarde, waarbij alleen de superieure Pogačar, Van der Poel en Pedersen hun beste rijder Van Aert van het podium hielden.
“We hebben gedaan wat we konden. Ik ging gewoon zo hard als ik kon en probeerde te volgen terwijl ik mijn beste was,” zei Jorgenson.
“Het was niet makkelijk, moet ik je zeggen, maar ik denk echt dat we ons best hebben gedaan en ons team op de verstandigste manier hebben ingezet.
“Om de race te winnen waren we zeker niet sterk genoeg, maar zoals ik al zei, we hebben goed geracet en de sterkste rijders hebben vandaag gewonnen, dat zijn gewoon de feiten.” Als Visma-Lease a Bike geen zo’n prestatie had neergezet, zouden hun kasseiklassiekers alleen maar als een ramp worden beschouwd gezien de kracht van hun team. Maar nu Van Aert er ongeacht de kritiek onverschrokken uitziet en zijn benen bijna op het niveau van Van der Poel, Pogačar en Pedersen zijn, kunnen ze met hun ogen op de overwinning in Parijs-Roubaix richten, waar de helse kasseien wachten.
