Na zijn vijfde opeenvolgende overwinning in de Ronde van Lombardije stond Tadej Pogačar op het podium in Como met dezelfde glimlach die zijn dominantie kenmerkt maar ook met een diepe dankbaarheid en reflectie. De Sloveense superster, al een levende legende op slechts 27-jarige leeftijd, vierde niet alleen opnieuw een triomf; hij greep het moment aan om hulde te brengen aan zijn ploeggenoten, zijn mentor, en zelfs om een vriendelijke waarschuwing te geven aan zijn grootste rivaal, Mathieu van der Poel.
“Deze overwinning betekent veel,” zei Pogačar vlak na de finish. “Het is een heel lang seizoen geweest, en ik had dit niet kunnen doen zonder mijn ploeggenoten, vooral Rafał Majka. Hij is meer dan een ploegmaat hij is als een oudere broer. Hij is er al vanaf het begin bij bij UAE, gelooft altijd in mij, motiveert me altijd.”
Majka, die sinds Pogačar’s komst naar UAE Team Emirates zijn belangrijkste luitenant in de bergen is, speelde opnieuw een cruciale rol op de beklimmingen van de Madonna del Ghisallo en de Passo di Ganda. “Rafał controleerde het tempo perfect,” zei Pogačar. “Als je iemand als hem naast je hebt, rijd je met rust en vertrouwen. Deze overwinning is van het hele team — van hem, van de staf, van iedereen die het hele jaar keihard gewerkt heeft.”
De overwinning markeerde ook een nieuw hoogtepunt in Pogačar’s historische campagne vijf opeenvolgende zeges in de “Koers van de Vallende Bladeren,” een niveau van consistentie en duurzaamheid dat ooit alleen met de grootste namen in de wielersport werd geassocieerd. Het is dan ook geen verrassing dat Pogačar onthulde dat hij een felicitatietelefoontje had ontvangen van niemand minder dan Eddy Merckx, de legendarische Belg die vaak wordt beschouwd als de grootste renner aller tijden.
“Eddy belde me direct na de finish,” zei Pogačar glimlachend. “Hij zei dat ik iets bijzonders aan het doen ben dat ik hem doe denken aan zichzelf in zijn beste jaren. Van hem afkomstig is dat het grootste compliment dat je kunt krijgen. Hij is een echte inspiratie voor mij. Hij zei dat ik met beide voeten op de grond moet blijven, hongerig moet blijven, en altijd respect moet tonen voor de sport. Dat advies zal ik nooit vergeten.”
Maar hoewel zijn woorden nederig klonken, had Pogačar ook een boodschap voor zijn grootste rivaal van dit moment, Mathieu van der Poel, die na een sterke prestatie als derde eindigde. “Mathieu is een ongelooflijke renner hij brengt altijd vuur in de koers,” zei Pogačar. “Hij heeft me vandaag tot het uiterste geduwd. Ik weet dat hij volgend jaar nog sterker zal terugkomen, en ik zal klaar moeten zijn. Laten we zeggen: de strijd is nog niet voorbij.”
Terwijl de zon onderging boven het Comomeer, voelde Pogačar’s triomf als zowel een einde als een nieuw begin het slot van een perfect seizoen en de belofte van nog meer epische duels in de toekomst. “Ik ben trots, maar ik ben nog niet klaar,” zei hij. “Er zijn nog koersen te winnen, rivalen te verslaan en dromen te najagen.”
Voor wielerfans is dat het soort waarschuwing dat alleen een kampioen als **Tadej Pogačar** kan geven — kalm, zelfverzekerd en volstrekt onstuitbaar.
