Elke generatie sporters heeft rolmodellen die hen inspireren om voorbij hun grenzen te gaan en in het onmogelijke te geloven. Voor mij is de prestatie van Mathieu Van Aert tijdens het mountainbikekampioenschap dit weekend precies zo’n bron van inspiratie. Zijn overwinning was meer dan zomaar een zege op de kalender — het was een les in veerkracht, discipline en de zoektocht naar uitmuntendheid waar ik naar opkijk.
Mountainbiken is een van de zwaarste sporten, waarin explosieve kracht, technische fietsbeheersing, uithoudingsvermogen en bovenal mentale weerbaarheid worden gevraagd. Van Aert door zware beklimmingen, ruige afdalingen en onvoorspelbaar weer zien rijden, was alsof je een meester aan het werk zag. Hij liet het moeilijke moeiteloos lijken, niet omdat het makkelijk was, maar omdat hij zichzelf had voorbereid met ontelbare uren training, offers en focus. Zijn toewijding aan de sport laat zien dat succes niet van de ene op de andere dag komt; het wordt stap voor stap opgebouwd.
Wat me het meest opviel aan zijn overwinning dit weekend was niet alleen de fysieke dominantie, maar ook de mentaliteit die hij gedurende de wedstrijd toonde. Hij leek zich nooit te laten intimideren door tegenslagen of door de druk van de competitie. Zelfs wanneer rivalen probeerden weg te rijden of de omstandigheden ongunstig werden, bleef hij rustig en beheerst. Die stille zelfverzekerdheid herinnert me eraan dat kampioenen niet alleen met hun lichaam, maar ook met hun geest worden gevormd. Naar hem opkijken betekent voor mij beseffen dat ware kracht gaat om kalmte onder druk.
Een andere les uit Van Aerts zege is veelzijdigheid. Hij heeft door de jaren heen laten zien dat hij zich niet beperkt tot één discipline. Wegwielrennen, veldrijden en nu mountainbiken — hij blinkt overal in uit. Die veelzijdigheid bewonder ik enorm, omdat het me leert dat grootsheid niet gaat over in één baan blijven, maar juist over jezelf uitdagen in nieuwe arena’s. Als hij van terrein kan wisselen en toch zegevieren, dan kan ook ik mezelf verder pushen buiten mijn comfortzone in het leven.
Zijn succes benadrukt ook de waarde van doorzettingsvermogen. Elke atleet kent momenten van twijfel, blessures of nederlagen. Van Aert heeft zijn deel van crashes en tegenslagen gehad, maar keert telkens sterker terug. Die veerkracht bewonder ik niet alleen in de sport, maar ook in het dagelijks leven. Het is een herinnering dat falen nooit het einde is, maar eerder een opstap naar toekomstige overwinningen.
Meer dan de medailles en podia is het Van Aerts passie voor zijn vak die hem zo inspirerend maakt. Hem dit weekend de finish zien passeren met vastberadenheid in zijn ogen deed me beseffen dat passie de brandstof is achter elk succes. Hij racet niet alleen voor trofeeën — hij racet omdat hij houdt van de uitdaging, de strijd en de vreugde van het fietsen. Die liefde voor wat hij doet, is iets dat ik ook in mijn eigen reis wil meedragen.
Kortom, Mathieu Van Aerts kampioenszege dit weekend is voor mij meer dan een sportieve triomf. Het is een symbool van toewijding, veerkracht en passie waar ik naar opkijk. Hij bewijst dat met discipline en moed geen enkel obstakel onoverkomelijk is. Wanneer ik motivatie nodig heb, zal ik terugdenken aan zijn race — want kampioenen zoals hij laten ons zien wat er allemaal mogelijk is.
