Voor de meeste renners is het veldritseizoen een lange uitputtingsslag — een test van techniek, uithoudingsvermogen en mentale veerkracht. Maar voor Lars van der Haar, een van de meest consistente en gerespecteerde figuren in de sport, begint de echte strijd vaak pas wanneer Mathieu van der Poel terug de modder induikt. Nu de regerend wereldkampioen zich voorbereidt op zijn langverwachte seizoensrentree, erkent Van der Haar wat velen in het peloton al fluisteren: alles verandert zodra Van der Poel aan de start verschijnt.
In aanloop naar de terugkeer van de wereldkampioen schuwde Van der Haar de realiteit niet. “Je weet dat de overwinningen verdwenen zijn zodra Van der Poel er is,” gaf hij toe met een wrange glimlach — half grappend, half berustend. Het is een sentiment dat perfect de mengeling van bewondering en frustratie vangt die veel renners voelen wanneer de meest dominante kracht van de sport terugkeert na maanden focus op de weg.
Een seizoen vol kansen… tot nu
Het vroege deel van het veldritseizoen gaf verschillende renners ruimte om te schitteren. Van der Haar was een van hen, met zijn kenmerkende regelmaat, verfijnde techniek en tactische intelligentie. De Nederlandse veteraan presteert vaak goed, zelfs in ongunstige omstandigheden, en velen verwachtten dat hij in deze periode meer podiumplaatsen — en misschien overwinningen — zou binnenhalen.
Maar dat venster sluit.
Zodra Van der Poel terugkeert, verandert de hiërarchie van een wedstrijd volledig: de snelheid, de agressie, de voorspelbaarheid van de aanvallen. Voor renners zoals Van der Haar draait de uitdaging niet langer alleen om winnen — het wordt een strijd om het wiel te houden, om in koers te blijven, om niet gelost te worden wanneer het tempo in de eerste ronde al genadeloos omhoogschiet.
Het Van der Poel-effect
Weinig atleten in het moderne wielrennen hebben zo’n ontwrichtende — én opwindende — aanwezigheid als Mathieu van der Poel. Zijn komst naar een wedstrijd verkleint meteen de kansen van het hele deelnemersveld. Zelfs andere toppers zoals Eli Iserbyt, Joris Nieuwenhuis of Pim Ronhaar erkennen openlijk de overweldigende impact van Van der Poels dominantie.
Voor Van der Haar, die al meer dan tien jaar tegen hem koerst, is de dynamiek kristalhelder. De marges worden flinterdun; fouten die normaal enkele seconden kosten, worden ineens wedstrijdbeslissend. “Het gaat niet alleen om conditie — het is de mentale druk, de snelheid van alles, de verwachting dat je perfect moet zijn.
Toch schuilt achter zijn realistische inschatting ook een vonk — het instinct van een echte competitor die leeft voor uitdagingen. Renners van het kaliber van Van der Haar lopen niet weg voor een berg omdat hij steil is. Ze klimmen harder.
Een nieuw doel: strijden om het podium
Met Van der Poel aan de start weet Van der Haar dat de strategie moet veranderen. Winnen is misschien niet langer het primaire doel, althans niet in de klassieke zin. De missie wordt: foutloos rijden, vooraan blijven wanneer de onvermijdelijke aanval komt, en profiteren van de kansen die chaos creëert.
Podiumplaatsen worden de nieuwe zeges.
Maar zelfs dan is niets zeker. Met Van der Poels rentree verandert de hele wedstrijdstructuur — gaten vallen sneller, achtervolgingen worden langer en kansen verdwijnen sneller.
Maar de strijd gaat door
Ondanks zijn erkenning van de uitdaging blijft Van der Haar onverzettelijk. De Nederlander heeft een carrière opgebouwd op basis van veerkracht en koersinzicht, en zijn fans weten dat hij vaak zijn beste prestaties neerzet wanneer de druk het grootst is.
Je stopt niet met koersen omdat iemand sterker is, zei hij. “Je koerst slimmer, je vecht harder, en je hoopt dat je op de juiste dag je kans krijgt.
