Op een zinderende middag in Kigali waren wielerfans getuige van een nieuw stoutmoedig optreden van Tadej Pogačar,, een renner die het onwaarschijnlijke routine lijkt te maken. De regerend wereldkampioen stormde naar de overwinning op het WK wielrennen 2025. met een aanval op de klim van Mont Kigali toen er nog maar liefst 66 kilometer te rijden was. Wat volgde was een solo-exhibitie van kracht en veerkracht die rivalen op achterstand zette en toeschouwers sprakeloos achterliet.
Toch gaf Pogačar na de race toe dat het scenario niet volledig volgens plan verliep. “De aanval op Mont Kigali was onderdeel van het plan,” legde de Sloveen uit, “maar zo lang alleen rijden was niet de bedoeling. Ik vocht net zo goed met mezelf als met het parcours. Op een bepaald moment moet je gewoon kiezen en doorgaan, ook al was het niet gepland om zo vroeg te gaan.”
Het parcours in Rwanda stond bekend als meedogenloos, met een aaneenschakeling van beklimmingen die culmineerden in de iconische Mont Kigali. Teams wisten dat positionering en timing cruciaal zouden zijn, en de meeste strategieën waren gebaseerd op een late, selectieve strijd. Pogačar blies de koers echter veel eerder open. Toen hij versnelde, viel de groep onmiddellijk uiteen. Een paar renners probeerden te volgen, maar geen van hen kon het tempo volhouden op de steile stroken.
“Plots keek ik om en was ik alleen,” zei Pogačar. “Dat was niet de bedoeling—ik verwachtte dat iemand als Evenepoel of Skjelmose erbij zou zitten. Maar eenmaal ik een gat had, dacht ik: oké, nu is het alles of niets.”
Wat volgde was een beproeving van uithoudingsvermogen en psychologie. Met nog meer dan een uur koers te gaan reed Pogačar tegen de klok, de hitte en het golvende terrein. Hij gaf toe dat de twijfel toesloeg. “Ik vocht de hele weg met mezelf. Soms zegt je hoofd dat je moet wachten, energie sparen. Maar je benen zeggen ga, en het dragen van de regenboogtrui geeft je iets extra’s. Ik probeerde me gewoon op elke kilometer te focussen, niet te ver vooruit te denken.”
Daarachter verliep de achtervolging chaotisch. Remco Evenepoel. gehinderd door mechanische problemen, vocht toch dapper en pakte zilver. De Ier Ben Healy en de Deen Mattias Skjelmose maakten het podium compleet, maar geen van hen wist de Sloveen terug te halen zodra hij zijn besluit had genomen.
De overwinning voegt opnieuw een kroonjuweel toe aan Pogačars schitterende palmares en bevestigt zijn reputatie als de meest grillige talentvolle renner van de sport. Hij verdedigde zijn wereldtitel op de meest dramatische manier denkbaar—door de koers te breken lang voordat de conventionele wijsheid dat voorschreef.
“Het draait niet altijd om het perfecte plan,” reflecteerde Pogačar. “Soms gaat het om instinct, en soms om risico’s nemen. Vandaag heb ik veel risico genomen, en het heeft zich uitbetaald. Maar eerlijk, ik heb mezelf net zo verrast als iedereen.”
Het beeld van Pogačar die moederziel alleen door de straten van Kigali raast, zal blijven hangen—een symbool van durf, uitdaging en zelfvertrouwen. Een herinnering dat in de grootste wielermomenten de strijd vaak net zo goed inwendig gevoerd wordt als tegen rivalen.
