Wout van Aert verscheen in Dendermonde met ambitie, vorm en een groeiend vertrouwen na recente podiumplaatsen maar op een parcours dat explosieve kracht en foutloze uitvoering beloonde, moest de Belgische topper genoegen nemen met teleurstelling. Ondanks grote verwachtingen en enthousiasme van zijn supporters, gaf Van Aert na afloop toe dat hij simpelweg niet de benen had om mee te strijden voor de overwinning op een dag die werd bepaald door snelheid, precisie en onophoudelijke intensiteit.
De cross in Dendermonde stond de afgelopen jaren bekend om zware modder en krachtverslindende omstandigheden elementen die vaak in het voordeel van Van Aert uitvallen. Dit keer veranderde het ongewoon droge weer het parcours echter in een snel circuit, waar hoge cadans en constante versnellingen belangrijker waren dan pure kracht. Het resultaat was een wedstrijd waarin positionering en herhaalde explosies het verschil maakten, en bij Van Aert klikte het ritme nooit volledig.
“Ik was vandaag gewoon niet op mijn best,” reageerde hij eerlijk na de finish, zonder zijn prestatie te verbloemen. “Het tempo lag vanaf de start extreem hoog en ik had moeite om in die intensiteit te komen. Op zo’n parcours, zodra je een paar seconden achter ligt, wordt het heel moeilijk om terug te komen.” Zijn openheid toonde maturiteit het besef dat niet elke wedstrijd naar de wil van een kampioen buigt.
Vanaf de openingsronde werd het tempo moordend opgevoerd. Het peloton brak al snel in stukken, waardoor Van Aert achtervolgend in plaats van controlerend moest koersen. Hoewel hij een strak tempo kon aanhouden en zijn verlies beperkte, werd het elastiek ronde na ronde meer opgerekt. Dendermonde veranderde in een test van pure snelheid en constante achtervolging. Van Aert bleef vechten en reed een degelijke race, maar de overwinning waarvoor hij was gekomen, bleef buiten bereik.
Toch waren er positieve signalen. De vormcurve van Van Aert toont stijgende lijn deze winter, en al leverde Dendermonde geen succes op, het blijft een stap in zijn terugkeer naar topniveau. Zijn techniek oogde scherp en fysiek beschikte hij over inhoud, zelfs zonder die winnende punch. Langs het parcours bleven fans hem luidaanmoedigen, beseffend dat zelfs mindere dagen van Van Aert prestaties zijn waar velen alleen van kunnen dromen.
Vooruitkijkend blijft de Belg hoopvol. Het seizoen biedt nog genoeg kansen en zwaardere omlopen kunnen het evenwicht opnieuw zijn kant op laten vallen. “Er komen nog wedstrijden. Ik blijf werken en hopelijk ben ik de volgende keer beter,” klonk het vastberaden.
Dendermonde wordt dan ook niet herinnerd als de zege waar hij op mikte, maar als een herinnering aan hoe klein de marges zijn aan de top van het veldrijden. Eén dag zonder extra vonk, en zelfs kampioenen moeten passen. Maar Van Aert kent tegenslagen – en wie hem volgt, weet dat hij vaak sterker terugkomt.
