Nu het wielerseizoen ten einde loopt, bevindt Tadej Pogačar zich in onbekend terrein niet alleen als favoriet voor een nieuwe zege in Il mentaal, maar ook als renner die openlijk toegeeft aan vermoeidheid en bezinning. De Sloveense superster, bekend om zijn ontembare energie en eeuwige glimlach, heeft toegegeven dat de lange campagne van 2025 zowel fysiek als mentaal zijn tol heeft geëist.
“Ik begin me een beetje oud te voelen,” grapte Pogačar tijdens een recente persconferentie, al klonk er een zweem van waarheid door in zijn woorden. Op 27-jarige leeftijd bevindt hij zich nog steeds in de bloei van zijn carrière, maar de opeenstapeling van inspanningen van februari tot oktober races leiden en de druk dragen als dé dominante figuur in het wielrennen begint zichtbaar te wegen. “Het is een lang jaar geweest,” zei hij. “Je denkt dat je eeuwig door kunt gaan, maar elk seizoen wordt zwaarder niet alleen door de koersen, maar omdat iedereen je bestudeert.”
Het seizoen van Pogačar was opnieuw een toonbeeld van constante topprestaties. Hij won Luik Bastenaken Luik, heroverde zijn Tour de France titel en voegde zeges toe in Strade Bianche en het Europees kampioenschap. Toch is zijn kenmerkende speelsheid af en toe vervangen door zichtbare vermoeidheid. Bronnen binnen UAE Team Emirates melden dat zijn trainingsschema is aangepast in aanloop naar Lombardije, met meer herstel en minder intensieve sessies dan normaal. “Hij heeft geleerd naar zijn lichaam te luisteren,” zei sportdirecteur Joxean Matxin. “Zelfs kampioenen moeten soms een stap terugzetten.”
Extra spanning rond zijn titelverdediging komt van een nieuwe generatie uitdagers die staan te popelen om hem te testen. De Franse sensatie Paul Seixas, het Spaanse toptalent Juan Ayuso, en gevestigde namen als Remco Evenepoel en Primož Roglič zien de heuvelachtige klassieker als hun kans om toe te slaan. “Tadej is nog steeds de man die je moet verslaan,” zei Seixas deze week, “maar hij is niet onaantastbaar.”
Het parcours van deze editie van Il Lombardia, met zware beklimmingen zoals de Ghisallo en de Civiglio, ligt Pogačar perfect maar het onvoorspelbare herfstweer en de frisse benen van zijn concurrenten zouden zijn poging om een **derde opeenvolgende titel** te behalen kunnen bemoeilijken. “Het is een van mijn favoriete koersen,” gaf Pogačar toe. “Het voelt elk jaar als het einde van een lang verhaal. Je bent moe, maar het is prachtig.”
Buiten de fiets denkt Pogačar steeds vaker na over de balans tussen koersen en rust. Na een slopend voorjaar nam hij tijd om op te laden met zijn partner Urska Zigart, en bracht hij rustige weken door in Slovenië voordat hij terugkeerde in competitie. “Wielrennen geeft me alles,” zei hij, “maar soms moet je even ademhalen. Ik wil de vreugde niet verliezen die me hier heeft gebracht.”
Of vermoeidheid of vuur zijn rit in Lombardije zal bepalen, zal moeten blijken. Zeker is dat, terwijl nieuwe sterren opstaan, de jacht van Tadej Pogačar op grootsheid doorgaat gevoed door passie, getemperd door ervaring, en misschien voor het eerst, getekend door een vleugje kwetsbaarheid.
