Toen Tadej Pogačar solo zegevierde op de vulkanische beklimmingen van Kigali tijdens het WK 2025, veroverde hij niet alleen opnieuw de regenboogtrui — hij wakkerde ook de discussie aan over geschiedenis, erfenis en de uiterste grenzen van menselijke prestaties in het wielrennen. Op slechts 27-jarige leeftijd, met al twee wereldtitels op zak, kijkt de Sloveense superster nu naar een veelbelovend vooruitzicht: de komende vijf Wereldkampioenschappen, elk een uniek strijdtoneel waar zijn dominantie hem dieper in de wielermythe kan verankeren.
De Historische Maatstaf
Om Pogačars prestatie in perspectief te plaatsen: slechts een handvol renners namen als Eddy Merckx, Óscar Freire en Peter Sagan slaagden erin om drie of meer wereldtitels op de weg te behalen. De regenboogtrui, anders dan een Grote Ronde of monument, wordt gekenmerkt door zijn onvoorspelbaarheid: één koers, één kans, zonder foutmarge. Renners krijgen te maken met brute parcoursen én de dynamiek van nationale ploegen die zelfs de sterkste benen kan breken. Dat Pogačar al tweemaal wereldkampioen is geworden vóór zijn dertigste, plaatst hem op de rand van een ongekende mogelijkheid.
De Kalender van Kansen
De volgende vijf edities van de UCI Road World Championships vormen een reeks die haast op maat lijkt gemaakt voor verschillende kwaliteiten:
2026 Slovenië – Een once-in-a-lifetime thuis-WK voor Pogačar en Primož Roglič. Het terrein is bergachtig, het publiek gegarandeerd fanatiek en de emotionele lading enorm. Weinig kampioenen krijgen de kans om de regenboog op eigen bodem na te jagen.
2027 Montréal De wielerhoofdstad van Noord-Amerika biedt een punchy circuit met herhaalde beklimmingen, vergelijkbaar met de Ardennenklassiekers waarin Pogačar uitblinkt.
2028 Abu Dhabi Een woestijneditie waar waaiers en slijtageslag centraal staan. Minder vanzelfsprekend voor een klimmer, maar Pogačars veelzijdigheid kan hier renderen in een uitgedunde sprint.
2029 Barcelona Rollende kustheuvels gecombineerd met stedelijke omlopen beloven een tactische koers. Het profiel kan zomaar ideaal zijn voor allrounders zoals Pogačar.
2030 Colombia Hooggelegen wegen in de spirituele klimnatie van het wielrennen. Als er één plaats is die op Pogačar is toegesneden, dan is het hier.
Elk decor kent zijn eigen uitdagingen, maar samen bieden ze een renner van Pogačars compleetheid klimmer, puncheur, daler, strateeg een unieke kans om meerdere titels op uiteenlopende terreinen te veroveren.
Rivalen en Realiteit
Natuurlijk rijdt Pogačar niet in een vacuüm. Remco Evenepoel, zelf al wereldkampioen, heeft de honger én de motor om hem te dwarsbomen. Renners als Mathieu van der Poel, Wout van Aert en een nieuwe generatie talenten maken duidelijk dat geen regenboogtitel cadeau komt. Voeg daar de onvoorspelbaarheid van materiaalpech, weer of ploegenspel aan toe, en de geschiedenis leert dat herhaald succes uiterst zeldzaam is.
De Erfenisvraag
Toch, als Pogačar er in de komende jaren nog twee titels bij wint, schaart hij zich bij de allergrootsten. Vijf regenboogtruien? Dat zou alle precedenten breken en hem naar een stratosfeer tillen die nog geen renner ooit heeft bereikt. Met zijn jeugd, veelzijdigheid en onverzadigbare honger naar koersen staat de deur wijd open.
Terwijl het peloton vooruitkijkt, luidt de vraag niet alleen of Pogačar nog een regenboogtrui kan winnen — maar hoeveel, en of de wielersport getuige staat van de meest dominante heerschappij die het WK ooit gekend heeft.
