Paul Seixas heeft nooit een geheim gemaakt van zijn hoge ambities. In een gesprek met Bistrot Vélo van Eurosport, afgelopen maandag slechts enkele dagen na zijn zevende plaats in Il Lombardia sprak Seixas over de uitdaging om Tadej Pogačar achterna te gaan, de Sloveen die ook in 2025 de wielersport blijft domineren. Voor de 19-jarige Fransman is het doel niet simpelweg om het gat te dichten, maar om Pogačar te overtreffen op diens hoogtepunt.
“Het gaat er niet om hem te verslaan wanneer hij aan het afbouwen is, maar om hem te kloppen wanneer hij op zijn niveau rijdt,” zegt Seixas vastberaden, terwijl hij zijn vizier richt op de Sloveense superster. “Dat is het niveau dat je vandaag nodig hebt als je de grootste koersen wilt winnen.”
De bewondering van Seixas voor Pogačar is duidelijk. In de loop van zijn eerste profseizoen probeerde de Fransman vier keer het moordende tempo van de Sloveen te volgen in het Critérium du Dauphiné, het WK, het EK en Il Lombardia. Elke keer trok Pogačar aan het langste eind, maar Seixas maakte indruk als naaste achtervolger. Dat liet hem zowel nederig als gemotiveerd achter.
“Niet meteen, nee,” gaf Seixas toe. “We weten allemaal tot wat voor prestaties hij in staat is. We gaan trainen om te proberen hem te verslaan dat is sport. Er zijn nog grote stappen te zetten. Er is nog veel werk aan de winkel, dat is zeker.”
Ondanks de ontmoedigende uitdaging ziet Seixas Pogačar niet als een obstakel, maar als een maatstaf voor perfectie. “Hij is een van de meest complete renners die er zijn,” legde Seixas uit. “Welke koers het ook is, hij is altijd klaar om te winnen. Ongeacht het terrein, ongeacht de inspanning — of het nu twee minuten of een uur is hij is de sterkste. Dat is best gek. Hij is een enorme inspiratiebron, want zo word je een allrounder en win je klassementen. We proberen te begrijpen hoe hij dat doet.”
Seixas beseft ook goed dat er een generatieverschil is: hij is acht jaar jonger dan Pogačar, maar hij gaat de uitdaging aan met geduld en perspectief. “Dat betekent dat we niet tot dezelfde generatie behoren. Op een gegeven moment, als alles goed gaat, zal hij eerder achteruitgaan dan ik. Maar het doel is niet om hem te verslaan wanneer hij achteruitgaat het is om hem te kloppen wanneer hij op zijn best is.”
In plaats van het proces te forceren, richt Seixas zich liever op geleidelijke vooruitgang. “Het voelt voor mij nog ver weg. Er zijn zoveel stappen nodig om dat niveau te bereiken. Ik neem liever wat afstand en herinner mezelf eraan dat ik nog tijd heb om te groeien. Ik verbeter op mijn eigen tempo. Het heeft geen zin om te zeggen dat ik binnen twee jaar op zijn niveau moet zitten. Ik wil liever gestaag blijven groeien en de beste versie van mezelf worden.”
De evenwichtige benadering van Seixas, gecombineerd met het rauwe talent dat hij in zijn eerste seizoen heeft laten zien, maakt hem tot een van de grootste Franse wielerbeloftes. Terwijl Pogačar de lat blijft leggen, tonen Seixas’ ambitie, discipline en zelfbewustzijn dat hij bereid is om te wachten maar niet eindeloos. De boodschap is duidelijk: wanneer hij er klaar voor is, wil hij de allerbesten uitdagen op zijn eigen voorwaarden.
