Er werden deze week enkele zeer bijzondere fietsen geveild. De meest opvallende was de Y1Rs waarmee Tadej Pogačar de Tour won, die voor maar liefst $190.500 werd verkocht. Maar ook deze met liefde gerestaureerde replica van de fiets waarmee Eddy Merckx in 1972 het Uurrecord brak, bracht $12.065 op (ongeveer £9.040).
Aan het einde van het seizoen 1972 vestigde Merckx een nieuw Uurrecord, in een jaar waarin hij op de weg onder meer zijn vierde Tour de France, derde Giro d’Italia, vijfde Milaan-San Remo, derde Luik-Bastenaken-Luik, derde Waalse Pijl en tweede Giro di Lombardia won, plus vier ritoverwinningen in de Giro en zes in de Tour. Niet slecht.
Voor zijn recordpoging reisde hij af naar Mexico, waar hij op hoogte een nieuwe afstand van 49,431 km neerzette. Hij noemde het de zwaarste rit die hij ooit had gedaan. Het record bleef 12 jaar staan, totdat Francesco Moser als eerste de grens van 50 km doorbrak—met de hulp van technologische vooruitgang zoals schijfwielen en aerodynamischere kleding (en, zoals later toegegeven, zeer competente medische begeleiding).
Merckx had geen schijfwielen tot zijn beschikking, maar de Colnago waarop hij reed werd destijds door sommigen wel beschouwd als de duurste en lichtste fiets ooit gemaakt, met een gewicht van slechts 5,4 kg.
De echte fiets van Merckx staat nu tentoongesteld in het Brusselse metrostation dat naar hem is vernoemd. Het exemplaar dat bij Sotheby’s werd geveild, is gebouwd volgens de afmetingen van de “Kannibaal”, maar nooit gebruikt en onlangs gerestaureerd voor een nieuwe (en zeer rijke) eigenaar.
Merckx’ Uurfiets markeerde de laatste keer dat het record werd gevestigd op een ‘normale’ fiets. De daaropvolgende technologische revolutie—met rijders als Moser, de legendarische Britten Graeme Obree en Chris Boardman, gevolgd door Tony Rominger en Miguel Indurain—leidde er uiteindelijk toe dat de UCI rond de eeuwwisseling strengere regels invoerde over wat wel en niet toegestaan was.
Boardman keerde in 2000 terug op een UCI-legale machine en verbeterde Merckx’ afstand van bijna dertig jaar eerder met slechts tien meter, wat de ongelooflijke prestatie van het rijden van 49,431 km op de Colnago uit 1972 nog meer benadrukt. In Daniel Friebe’s Merckx-biografie merkt Boardman bovendien op dat hij naar schatting zo’n 500 meter verloor door de verplichte UCI-helm, terwijl Merckx alleen een leren skullcap droeg.
Hoewel het niet de originele fiets is, werd deze replica, gebouwd volgens Merckx’ afmetingen uit 1972, deze week voor iets meer dan $12.000 verkocht na een nauwkeurige restauratie.
Volgens de vermelding op de website van Sotheby’s is het frame gemaakt van perfect ronde Columbus SL-buizen met versterkte staande achtervorken, “een bewijs van de technische principes van die tijd: puurheid, stijfheid en bovenal snelheid”.
De fiets werd “met zorg en authenticiteit gerestaureerd” en “belichaamt de geest van een transformerend hoofdstuk in de wielersport, waarin innovatie, ambitie en atletische genialiteit samen kwamen om de grenzen van het mogelijke te verleggen”.
Als je van dit artikel hebt genoten, overweeg dan om vanaf slechts £2,49 te abonneren op road.cc. Onze missie is om je al het nieuws dat voor jou als fietser relevant is te brengen, met onafhankelijke reviews, onpartijdig koopadvies en meer. Jouw abonnement helpt ons om dat te blijven doen.
Nooit snel genoeg om het fietsen al te serieus te nemen, verkent hij in zijn vrije tijd op een rustig tempo het zuiden van Engeland op twee wielen, of rijdt hij graag over zijn favoriete wegen in Schotland wanneer hij familie bezoekt. Soms pakt hij zelfs de fietstassen en rijdt hij er helemaal naartoe. Een beetje vreemd, misschien.
