De Tour de France 2025 is voorbij. Tadej Pogačar’s vierde eindzege in zes jaar is binnen, en vanmorgen zijn de laatste dranghekken op de Champs-Élysées opgeruimd. Toch zal het debat over wat er precies is gebeurd, waar en waarom, nog wekenlang blijven voortduren onder wielerfans, nu Pogačar opnieuw met overwicht won van Jonas Vingegaard en de rest van het peloton.
Hier – in willekeurige volgorde – zijn Cyclingnews’ acht conclusies over de belangrijkste gebeurtenissen in de grootste wielerwedstrijd van het jaar, terugkijkend op de doorweekte etappes in Noord-Frankrijk, de epische ontsnappingen in het Centraal Massief en de bergetappes op Hautacam, de Mont Ventoux en de Col de la Loze.
1. Lipowitz Op Het Podium, Maar Roglič Blijft De Leider
Ja, Florian Lipowitz stond uiteindelijk op het Tourpodium, maar vergis je niet: Primož Roglič is nog steeds de leider bij Red Bull-Bora-Hansgrohe.
Hoewel beide renners als gelijkwaardige kopmannen aan de Tour begonnen, had Lipowitz betere resultaten in de aanloop. Er ontstond geen machtsstrijd; Roglič leek Lipowitz zijn gang te laten gaan. Toch werd pijnlijk duidelijk hoe vrij Roglič was, vooral tijdens etappe 19 toen hij een solo-aanval inzette en ruim 12 minuten verloor, zonder Lipowitz te helpen op een cruciale dag voor het klassement.
Red Bull gokte, en het werkte: Lipowitz verdedigde zijn podiumplaats met succes. Maar met de geruchten over Remco Evenepoel’s overstap volgend jaar, wordt het interessant hoe de machtsverhoudingen binnen het team gaan verschuiven.
2. Soudal-QuickStep Herpakt Zich Na Evenepoel’s Opgave
Valentin Paret-Peintre’s indrukwekkende ritzege op de Mont Ventoux was niet alleen belangrijk omwille van de overwinning zelf. Zijn ploegmaat Ilan Van Wilder vatte het treffend samen: “Ze kunnen allemaal de pot op, we hebben gewonnen op de Ventoux!”
Na de opgave van kopman Remco Evenepoel bewees de ploeg haar veerkracht. Van Wilder’s werk in de slotkilometer gaf Paret-Peintre de kans zich op de sprint te focussen. Het team toonde zich als een eenheid, ondanks het verlies van hun ster.
Merlier pakte twee sprintzeges, Paret-Peintre schitterde in de bergen, en Mikel Landa krijgt mogelijk meer vrijheid in de komende grote rondes – te beginnen met de Vuelta als hij herstelt van blessure.
3. Waar Zijn De Grote Namen In Het Algemeen Klassement?
Kijkend naar de top 10 van deze Tour, zie je vooral nieuwkomers: Lipowitz, Onley, Johannessen, Healy, Jegat. Ervaren klassementsrenners zoals Carapaz en Bernal ontbraken. Ayuso was afwezig als teamgenoot van Pogačar.
Het peloton lijkt te bestaan uit twee dominante figuren – Pogačar en Vingegaard – met daarachter een leegte. De financiële aantrekkingskracht om knecht te zijn in plaats van kopman speelt mogelijk ook mee. Hopelijk keren deze jonge talenten sterker terug in 2026, en groeit de strijd om de top 10 dan uit tot iets rijkers en spannenders.
4. De Tour Wordt Minder Sprinter-Vriendelijk
De balans tussen sprints en punchy finales is duidelijk verschoven. Waar vroeger sprinters zoals Cavendish vijf ritten konden winnen, was het dit jaar Pogačar die het gros van de zeges pakte. Slechts vijf echte massasprints waren er dit jaar.
Zelfs de groene trui – traditioneel het domein van sprinters – was dit jaar onderwerp van strijd tussen Pogačar en Milan. Organisatoren moeten oppassen: als het aantal sprintkansen blijft dalen, zouden top sprinters de Tour kunnen gaan mijden.
5. Vingegaard Sterk, Maar Pogačar Onoverwinnelijk
In 2024 werd Vingegaard geteisterd door blessureleed. Dit jaar begon hij fit, maar won hij geen enkele etappe. Pogačar daarentegen, domineerde van begin tot eind: tijdritwinst, bergoverwinningen, en historische klimprestaties op onder andere Hautacam en de Mont Ventoux.
Op dagen dat hij zich inhield, zoals in etappe 19, toonde hij meer controle en volwassenheid dan ooit tevoren. Misschien niet de meest explosieve Pogačar, maar wel de meest complete.
6. Spanje Beleeft Historisch Slechte Tour
Geen Spaanse etappezege, geen Spaanse renner bij de top 15 van het klassement – Cristian Rodríguez werd slechts 20e. Enric Mas probeerde het op de Ventoux maar moest de strijd staken. Carlos Rodríguez crashte en brak zijn bekken.
De afwezigheid van Ayuso en Landa hielp niet, maar het dieptepunt lijkt bereikt voor een land dat ooit werd gedomineerd door Indurain, Delgado, Valverde en Contador.
7. Wout van Aert en Visma-Lease a Bike Blijven Imponeren
Ondanks Vingegaard’s nederlaag, presteerde zijn ploeg uitstekend. Ze wonnen het ploegenklassement en boekten een sprintzege op de Champs-Élysées met Wout van Aert. De openingsweek zag sterke waaieretappes, en de ploeg zette meerdere keren de koers naar haar hand.
Toch blijft de vraag hangen: had Vingegaard meer kunnen doen als zijn ploeg puur voor hem had gereden, in plaats van meerdere doelen tegelijk na te streven?
8. De Tour Draait Nog Altijd Om Pogačar
Wat er ook gebeurt in de koers, alles draait uiteindelijk om Tadej Pogačar. Hij is niet alleen de sterkste, maar ook de slimste en meest beheerste renner van zijn generatie. Met vier zeges in zes jaar is hij hard op weg om zijn naam tussen de allergrootsten uit de wielergeschiedenis te plaatsen.
