Lenny Martinez (Bahrain Victorious) boekte de grootste overwinning van zijn jonge carrière op de slotetappe van de Critérium du Dauphiné. Hij triomfeerde na een vroege ontsnapping en een solo-aanval van 8 km op de laatste klim van de dag — en van de hele wedstrijd.
34 seconden achter de jonge Fransman kwamen Jonas Vingegaard (Visma-Lease a Bike) en Tadej Pogačar (UAE Team Emirates-XRG) gezamenlijk over de finish, waarbij de Deen er niet in slaagde zijn grot rivaal op de klim af te schudden.
Pogačar verzekerde zich daarmee van de eindzege in de ronde, zijn eerste in de Dauphiné, nadat hij zijn ruime voorsprong zonder al te veel moeite verdedigde tijdens de 3.500 hoogtemeters van de slotdag.
Hij wint de wedstrijd met 59 seconden voorsprong op Vingegaard, terwijl Florian Lipowitz (Red Bull-Bora-Hansgrohe) het podium completeert op 2:38, na zeven seconden verloren te hebben aan Remco Evenepoel (Soudal-Quickstep) bij de finish.
“Een echt geweldige week. Ook vandaag weer fantastisch werk van het team, ze hebben het geel goed verdedigd. We kunnen met een goed gevoel naar huis om ons voor te bereiden op de Tour,” zei Pogačar na afloop van de etappe.
“Veel positieve dingen, en alle negatieve dingen zullen zich omzetten in iets positiefs, dus het is allemaal goed.
“We gaan naar een hoogtestage in Isola 2000, dan drie dagen thuis, en dan naar de Tour. Er is eigenlijk niet veel te doen. Rusten na deze mooie week, wat extra werk aan de tijdrit misschien, en dan ben ik klaar.”
“Ik was hier in 2020 bij de ingekorte Dauphiné vanwege de coronatijd. Dat waren vijf van de zwaarste dagen uit mijn carrière, en sindsdien ben ik niet teruggekeerd. Nu ben ik er eindelijk weer en ik ben superblij en trots.”
Pogačar neemt het geel (algemeen klassement) en groen (puntenklassement) mee naar huis.
Bruno Armirail (Decathlon AG2R La Mondiale) wint het bergklassement (bolletjestrui) dankzij een aanval in de slotetappe, terwijl Lipowitz de witte trui voor beste jongere pakt.
Louis Barré (Intermarché-Wanty) en Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck) waren de eerste aanvallers van de dag, met een aanval op de derde categorie Côte d’Aiton. Het duo werd snel teruggepakt, maar Van der Poel ging opnieuw op de volgende klim, de tweede categorie Côte de Saint-Georges-d’Hurtières, na 15 km koers.
Bij die tweede aanval kreeg hij een groep renners mee, maar ook die werd ingehaald. Na de klim ontstond een grotere kopgroep. Van der Poel sprong opnieuw mee en bevond zich in een gezelschap met onder anderen Maxim Van Gils, Ben Healy, Lenny Martinez, Alexey Lutsenko, Sepp Kuss, Valentin Paret-Peintre, Tobias Foss, Iván Romeo en Enric Mas.
De groep reed weg en kreeg drie minuten voorsprong op het peloton. Onderweg op de Col de Beaune moesten enkele renners lossen, waaronder Jake Stewart. Van der Poel hield echter stand tussen de klimmers.
Bruno Armirail nam de virtuele leiding in het bergklassement door punten te pakken op twee van de eerste drie klimmen. Na de afdaling versnelde Van der Poel bij de tussensprint, pakte die punten en ging daarna alleen verder, met nog 58 km te gaan.
Hij bereikte de top van de Côte de Saint-André (derde categorie) met een minuut voorsprong op de achtervolgende groep en 2:40 op het peloton. Ook op de Côte de Aussois hield hij stand, maar langzaam kwam de groep achter hem dichterbij.
Op 25 km van de streep had Van der Poel nog steeds 2:20 voorsprong. Vijf kilometer later had hij slechts 20 seconden verloren op het peloton, nog steeds geleid door Uno-X. Maar gevaarlijker waren de renners uit de kopgroep die zich hergroepeerden en hem 16 km voor de streep inhaalden.
De Col du Mont-Cenis brak de veer van Van der Poel; hij moest lossen. De kopgroep met onder anderen Martinez, Healy, Kuss, Mas en Paret-Peintre viel al snel ook uiteen. Martinez en Mas sloegen als eersten een kloof, met Healy op achterstand. Het peloton naderde op 1:40.
Op 7 km van de top waren alleen Pogačar, Vingegaard, Evenepoel en Johannessen nog samen in de favorietengroep, op 55 seconden achter Martinez, die op dat moment Mas had achtergelaten.
De Fransman reed richting de grootste overwinning uit zijn carrière. Achter hem probeerde Vingegaard nog één versnelling, reed weg van Evenepoel en Johannessen, maar kreeg Pogačar niet los. Samen lieten ze de rest van de kopgroep achter zich, maar Martinez bleef buiten bereik.
Na het bereiken van de top, met nog 5 vlakke kilometers te gaan, wist Martinez dat de zege hem niet meer kon ontgaan. In de laatste kilometer had hij nog 30 seconden voorsprong en kon hij uitgebreid vieren — zijn tweede WorldTour-overwinning.
Achter hem leidde Pogačar de sprint om de tweede plaats in, maar het kwam niet tot een echte sprint. Vingegaard zette aan, maar hield in toen hij merkte dat Pogačar niet meedeed.
