De Ronde van Vlaanderen van 2025 lijkt een van de meest verwachte edities in de recente geschiedenis te worden. Het hart van de opwinding ligt bij de confrontatie tussen twee van de meest boeiende en dominante figuren in de sport: regerend kampioen Mathieu van der Poel en winnaar van 2023 Tadej Pogacar.
Beide renners staan aan de start in wat misschien wel de beste vorm van hun leven is, met een ongeëvenaard competitief voordeel en een geschiedenis van epische onderlinge duels. Dit is zeker geen twee paardenrace, en we sluiten andere concurrenten niet uit, maar het is duidelijk dat Pogacar en Van der Poel een stap (of meerdere) voorlopen op de rest.
Met de wielerwereld die toekijkt, wat kunnen we leren van hun eerdere ontmoetingen, en vooral van de laatste edities van De Ronde, voor de confrontatie van zondag?
Tadej Pogacar breekt 3 Strava-records tijdens zijn verkenning voor Parijs-Roubaix 2025, waaronder de snelste tijd op Mons-en-Pévèle
1-0 voor Van der Poel in 2025
In maart trok Van der Poel de eerste bloedwinst in 2025 door te triomferen in Milano-Sanremo, waarbij hij de Wereldkampioen versloeg in een van de grootste monumenten die je ooit zult zien. Hoe hard Pogacar het ook probeerde, hij kon de Nederlander niet van zich af schudden op de Poggio, terwijl Van der Poel de eerste monumentenwedstrijd van het jaar voor de tweede keer won. Het markeerde een sterke start van Van der Poels voorjaarsseizoen en gaf hem een kleine voorsprong op Pogacar in de vroege klassiekers.
Meer belangrijk is dat dit Van der Poel misschien een psychologisch voordeel heeft gegeven, aangezien Pogacar niet alleen niet door hem heen kon breken, maar Van der Poel nu voor de tweede keer de race heeft gewonnen die Pogacar blijkbaar onmogelijk lijkt te winnen.
Van der Poel had de overhand op Pogacar in Milano-Sanremo
Van der Poel had de overhand op Pogacar in Milano-Sanremo
Maar als we kijken naar het volledige verloop van hun rivaliteit, is de situatie wat genuanceerder. Sinds zijn debuut als professioneel in 2019, stonden Pogacar en Van der Poel 93 keer tegenover elkaar, volgens Pro Cycling Stats. Van die 93 ontmoetingen eindigde Pogacar 65 keer voor Van der Poel, terwijl de Nederlander 28 keer de bovenhand had.
Het is een opvallende marge, hoewel het belangrijk is om de scheefheid in acht te nemen: veel van deze races waren Grote Rondes of etappekoersen, die in het voordeel van Pogacar’s algemene klassementsterkte spreken. In die formaten is zijn belangrijkste rivaal Jonas Vingegaard, maar in het voorjaar is het de Nederlander die de grootste bedreiging vormt.
Hoewel Pogacar die dag niet aan de race deelnam, leverde Van der Poel een once-in-a-generation prestatie. Na er 10 kilometer voor het einde uit te zien als kansloos, haalde hij een achterstand van meer dan 40 seconden in met een soloachtervolging, haalde de leiders in en won de sprint op buitengewone wijze. De overwinning van de Nederlander catapulteerde hem naar een nieuw niveau van wielersupersterrendom.
Pogacar maakte die dag geen deel uit van de race. Hij is sindsdien vrijwel altijd van de partij geweest.
