Wanneer Wout van Aert aan de start staat van welke koers dan ook — of het nu de kasseiklassiekers zijn, een loodzware bergetappe in de Tour de France, of een modderig veldritparcours in de winter — drijft hem één ding boven alles: winnen voor de mensen die in hem geloven. Voor de Belgische superster is het gejuich van het publiek, de zee van geel-zwarte vlaggen die wapperen in de wind, en de gezangen die zijn naam scanderen meer dan zomaar geluid — het is brandstof.
Van Aert is al lang een renner die zich niet makkelijk in één hokje laat stoppen. Hij is niet alleen een sprinter, niet alleen een tijdrijder, niet alleen een klassiekerspecialist — hij is het allemaal, en nog meer. Zijn veelzijdigheid is zijn handelsmerk geworden. De ene dag ploegt hij door de modder om weer een wereldtitel veldrijden binnen te halen, de volgende dag sprint hij de snelste mannen eruit op de Champs-Élysées, of hij zet een monsterlijke solo-aanval op die fans en rivalen sprakeloos achterlaat.
Toch schuilt er achter de nietsontziende aanvallen en de krachtige prestaties een eenvoudige, onveranderlijke motivatie. “Alles wat ik wil is winnen en mijn fans gelukkig maken,” zegt Van Aert vaak, en dat is niet zomaar een slogan — het is zijn manier van koersen. Hij weet dat wielrennen in de kern een sport van verbinding is. De uren die fans langs de weg doorbrengen, de slapeloze nachten waarin ze hem vanop afstand aanmoedigen — hij voelt die energie, en hij wil die terugbetalen met overwinningen en onvergetelijke momenten.
Natuurlijk is de weg niet altijd vlak geweest. Blessures, valpartijen en net-niet momenten hebben zijn geest meer dan eens op de proef gesteld. Maar elke tegenslag lijkt zijn honger alleen maar te verscherpen. Na elke teleurstelling komt Van Aert sterker terug, vastberadener en creatiever in zijn manier van koersen. Hij volgt niet zomaar wielen — hij maakt de koers. Hij bepaalt het verloop. Hij dwingt rivalen te reageren. En wanneer hij als eerste over de streep komt, armen wijd gespreid, is dat evenzeer een bedankje aan de fans als een triomf voor zichzelf.
Dit seizoen, waarin hij op meerdere fronten strijdt — klassiekers, grote rondes, wereldkampioenschappen — blijft zijn missie dezelfde. Hij wil op het hoogste podium staan, de Belgische vlag om zijn schouders, en de vreugde zien op de gezichten van wie hem in goede en slechte tijden steunen.
Voor Van Aert gaat winnen niet alleen over trofeeën of statistieken. Het gaat om emotie. Het gaat om gemeenschap. Het gaat erom wielerfans, en vooral zijn trouwe Belgische supporters, iets te geven om te vieren — iets om nooit te vergeten. In een sport die meedogenloos onvoorspelbaar kan zijn, is Wout van Aerts inzet om altijd met hart, moed en een ontembare wil te koersen precies waarom hij één van de meest geliefde renners in het peloton blijft. En zolang er een finishlijn is om te overschrijden, zal hij die blijven najagen — niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen die hem toejuicht.
