Met overwinningen in het WK veldrijden, Milaan-Sanremo en de E3 Saxo Classic beleeft Mathieu van der Poel ook in 2025 een indrukwekkend seizoen. Zijn vader, Adrie van der Poel, zag het allemaal gebeuren in Harelbeke en deelde na afloop zijn analyse. “Deze generatie doet dingen die we in jaren niet hebben gezien.”
De wedstrijd begon niet ideaal voor de wereldkampioen en zijn ploeggenoten van Alpecin-Deceuninck. Een valpartij na zeven kilometer dwong hen tot achtervolgen, maar het team bleef kalm en hield zich aan het plan. “Ze deden gewoon hun ding: van voren rijden en kijken waar het schip strandt. Uiteindelijk hebben ze het super gedaan,” complimenteerde Van der Poel senior het team.
Op de Taaienberg was het Mathieu zelf die de koers in gang zette door Mads Pedersen te volgen. Samen met Filippo Ganna reed hij vooruit, tot aan de Oude Kwaremont, waar de Nederlander zijn beslissende versnelling plaatste. “Het is indrukwekkend hoe hij er elk jaar staat op de belangrijke momenten. Rijders als Pedersen en Ganna achter je houden, dat is knap, zeker met die hoge snelheid in de eerste uren van de wedstrijd. Ik moet Wout (Van Aert) ook wat krediet geven, want hij komt natuurlijk net van die berg af. Vorig jaar had hij het ook moeilijk, maar hij werd toch nog vierde,” analyseert Adrie.
Met de Ronde van Vlaanderen in aantocht is de grote vraag: hoe groot is de druk? Volgens zijn vader valt dat mee. “Mathieu heeft al veel meer gewonnen dan hij ooit had gedacht. Als hij alles geeft en niet wint, kan hij daar vrede mee hebben. Hij kent zijn kwaliteiten, maar ook zijn beperkingen.”
Ontspanning is cruciaal, merkt Adrie op. “Drie dagen voor Milaan-Sanremo is hij een middagje gaan golfen. Dat soort dingen helpen hem.”
Er lijkt dit jaar een extra motivatie te zijn in de vorm van Tadej Pogačar. “Mathieu weet dat hij voor 110% moet zijn om hem te verslaan, en dat heeft hem uitgedaagd. Dat vindt hij ook leuk,” zegt Van der Poel senior. “Het respect tussen die jongens is ook mooi om te zien. In de wedstrijd zijn het tegenstanders, maar achteraf is er altijd waardering voor elkaar.”
Wat de rest van het voorjaar brengt, blijft afwachten, maar Adrie geniet met volle teugen. “Soms kijk ik met open mond: hoe doen ze dit? Natuurlijk is er veel veranderd in de sport, maar uiteindelijk moet je het toch elke keer weer doen. En deze generatie blijft onsverbazen.”
