Skjelmose in ongeloof na het nipt verslaan van Pogačar
“Ik denk dat ik gewonnen heb… Jongens, ik denk dat ik gewonnen heb,” herhaalde Mattias Skjelmose tegen het Lidl-Trek team dat hem opwachtte na de finish van de Amstel Gold Race, waar hij zondag de grootste overwinning uit zijn carrière behaalde.
Volledig in ongeloof over de prestatie die hij net had geleverd door wereldkampioen Tadej Pogačar (UAE Team Emirates-XRG) en Olympisch kampioen Remco Evenepoel (Soudal-QuickStep) te kloppen in een sprint – wat ongetwijfeld een legendarische overwinning zal worden – bevestigde de fotofinish dat Skjelmose de twee meest complete renners ter wereld op hun favoriete terrein had verslagen.
Tijdens de persconferentie gaf hij toe dat het nog wel even zal duren voordat het echt tot hem doordringt wat hij precies heeft gepresteerd, vooral omdat hij zich aanvankelijk tevreden stelde met een derde plaats, puur blij om in zulk gezelschap de finale in te gaan.
**Amstel Gold Race: Mattias Skjelmose klopt Tadej Pogačar en Remco Evenepoel in sprint voor grootste overwinning uit zijn carrière**
**’Een beetje onwerkelijk’ – Søren Wærenskjold viert onverwachte zege in Omloop na last-minute toevoeging aan de selectie**
“Ik denk dat het nog even zal duren voordat ik echt besef wat er gebeurd is,” zei Skjelmose, die de twee topfavorieten compleet verraste.
Pogačar leek op weg naar een dominante solozege toen hij op de Kruisberg demarreerde, nadat hij samen met Julian Alaphilippe (Tudor) de rest van de favorieten had gelost, op 47 kilometer van de finish.
Skjelmose miste de move nadat hij vast kwam te zitten tussen de wielen en dacht dat hij weer slechts zou strijden voor de tweede plek, net als in 2023 toen hij als achtste eindigde, op 3:14 achter een solo winnende Pogačar.
“Ik denk dat het Alaphilippe was die eigenlijk aanviel, en Tadej volgde hem. Ik was een beetje teleurgesteld omdat ik werd geblokkeerd door Ben Healy (EF Education-EasyPost), anders had ik denk ik mee kunnen springen, dus dat was wel even balen,” zei de Deen.
Maar na zijn aanval uit de achtervolgende groep op de steilste klim van Nederland, werd hij 25 km van de finish bijgehaald door Evenepoel. Die sleurde de Deen weer mee de koers in, en werkte onvermoeibaar om het gat van 30 seconden naar Pogačar dicht te rijden – iets wat Skjelmose zelf onmogelijk achtte.
“Ik zei constant tegen Remco dat ik kapot zat en vroeg hem alsjeblieft op kop te rijden op de klimmen, ik zat echt op mijn limiet. Toen we stopten met ronddraaien, deed ik alleen kopwerk omdat ik voor het podium reed,” aldus Skjelmose.
“Ik denk dat Remco 80% van het werk deed en ik 20%. Alleen had ik Tadej nooit kunnen terugpakken. De beste renner die ik bij me kon hebben was Remco.”
“Ik begon pas te geloven dat we Tadej konden pakken na de klim na de Cauberg, en daarna deed Remco echt hele zware beurten. Ik zat gewoon te sterven in zijn wiel, maar boven op de Cauberg de laatste keer ging ik zelf even op kop omdat ik gewoon al supertevreden was met een podiumplek.”
“Ik probeerde gewoon niet gelost te worden, ik had echt niets meer over. Ik was superblij dat ik in deze groep zat, en dacht dat derde het maximaal haalbare was.”
In de sprint op de iconische rechte lijn naar Berg en Terblijt, gaf Skjelmose zichzelf slechts één op tien kans om te winnen. Maar precies dat ene perfecte moment kwam op de 59e editie van Amstel Gold, waarin hij zijn inspanning perfect timede en Pogačar nipt voorbleef.
“Ik weet het niet, minder dan 10%,” zei Skjelmose over zijn kansen in de sprint-à-trois. “Ik hoop natuurlijk altijd op het beste resultaat, maar ik zat al op mijn limiet sinds de voorlaatste keer op de Cauberg. Ik wist niet eens of ik nog kracht in mijn benen had.”
“[Deze overwinning is] echt belangrijk voor ons. Ik heb superveel pech gehad en het team nog niet de resultaten gegeven die ze verdienen in het eerste deel van het seizoen. Dit winnen, met dit peloton aan de start, is ongelooflijk voor mijn toekomst en die van het team.”
Als het gaat om Skjelmose’s nabije toekomst, zal deze overwinning ongetwijfeld veranderen hoe hij wordt gezien in volgende wedstrijden tegen de sterren van de sport, zoals de twee resterende Ardennenklassiekers: de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik.
Als hij opnieuw wil strijden tegen de kampioenen die hij nu verslagen heeft, weet de Deen dat echt alles perfect moet verlopen. Maar zijn zelfvertrouwen kan nauwelijks groter zijn dan nu. Hij behoort nu tot het selecte gezelschap renners dat zowel Pogačar als Evenepoel in dezelfde eendagskoers wist te kloppen.
“Ik weet niet [hoe deze overwinning dingen zal veranderen], misschien kijken de grote sterren van de sport nu iets meer naar mij,” zei Skjelmose.
Hij bedankte zijn persoonlijke knecht, Otto Vergaerde, voor het werk dat hij had verricht om hem veilig door de koers te loodsen tot aan het echte koersgeweld. Zonder die 255 kilometer aan voorbereiding had hij wellicht niet genoeg over gehad om de wereldkampioen nog te kloppen.
“Als je tegen gasten als Remco en Tadej koerst, mag je geen enkele fout maken.”
Skjelmose’s eerste kans om opnieuw foutloos te blijven tegen de Olympisch kampioen en wereldkampioen is al snel, woensdag in de Waalse Pijl, waar hij – ondanks dat hij in 2023 nog tweede werd achter Pogačar – dit keer inzet op een van zijn ploeggenoten voor een nieuwe Lidl-Trek-zege.
“Natuurlijk hebben we twee kaarten om uit te spelen, maar op de Mur heb ik het al eerder gezegd en ik zeg het weer: er is één man ter wereld die Tadej kan kloppen, en dat is Thibau. Als hij zijn dag heeft, is dat onze troef,” aldus Skjelmose, vol lof over zijn Nederlandse ploegmaat, die twaalfde werd bij zijn Amstel-debuut.
“Op dit moment zie ik maar één renner ter wereld die Tadej [Pogačar] kan kloppen op de Mur de Huy, en dat is Thibau Nys.”
