Voormalig profrenner en huidig analist Adam Blythe heeft er nooit een geheim van gemaakt scherpe inzichten te geven in de grootste rivaliteiten van het peloton. Deze editie van de Vuelta a España bood hem het perfecte podium om het altijd fascinerende duel tussen Jonas Vingegaard en Tadej Pogačar te ontleden. En hoewel de Sloveense superster jarenlang het middelpunt van de aandacht in de wielerwereld is geweest, benadrukt Blythe dat Spanje iets essentieels onthulde: Jonas Vingegaard is eindelijk volledig in zijn eigen licht gaan staan en liet het “beste van zichzelf” zien, bevrijd van Pogačars overweldigende aanwezigheid.
De afgelopen drie seizoenen werden de grote rondes vaak neergezet als een tweestrijd. Pogačar, de roekeloze aanvaller met zijn ontembare flair, trok steevast de meeste krantenkoppen. Vingegaard daarentegen werd meestal gezien als de ijskoude rivaal die zijn zeges opbouwt via geduld, berekening en onwrikbare discipline. Toch werd hij door velen nog steeds gedefinieerd in relatie tot zijn tegenstander – de man die Pogačar in de Tour de France kon onttronen, maar zelden zelf de absolute hoofdrolspeler.
Bij deze Vuelta verschoof het script echter. Pogačar verzwakte, niet in staat dezelfde dominantie te tonen als eerder dit seizoen. Ziekte, vermoeidheid en misschien ook de zware druk van de verwachtingen haalden zijn scherpte weg. In dat vacuüm, zo stelt Blythe, bloeide Vingegaard op – niet alleen als strateeg, maar ook als showman. “Wat we hier zagen was Jonas die zich bevrijd had van de constante vergelijking. Hij reageerde niet meer op Pogačar – hij dicteerde de koers,” zei Blythe tijdens de uitzending op Eurosport.
De beslissende demarrages van Vingegaard in het hooggebergte, vooral op de meedogenloze flanken van de Bola del Mundo, droegen de uitstraling van een renner die met absolute autoriteit reed. Zijn aanvallen waren zorgvuldig getimed, maar vertoonden ook een agressie die fans niet altijd met zijn behoudende stijl associëren. “Het was de beste versie van Jonas,” benadrukte Blythe. “Kalm, klinisch, maar ook meedogenloos. Zo zien kampioenen eruit wanneer ze geloven dat ze niet alleen een strijd winnen, maar ook een statement maken.”
De overwinning in Spanje voegt een intrigerende nieuwe laag toe aan Vingegaards carrière. Hij is niet langer enkel de anti-Pogačar, de renner die floreert wanneer zijn rivaal fouten maakt. In plaats daarvan heeft hij laten zien dat hij het gewicht van de verwachtingen kan dragen, het tempo van een Grote Ronde kan bepalen en het verhaal volledig kan domineren. De stille Deen, die zijn benen doorgaans luider laat spreken dan zijn woorden, bewees dat zijn eigen vorm van genialiteit Pogačars schaduw niet nodig heeft om te schitteren.
Blythe gelooft dat deze evolutie de meest meeslepende rivaliteit in het wielrennen opnieuw kan definiëren. “Het betekent niet dat Pogačar klaar is of dat Jonas altijd zal winnen. Wat het wél betekent, is dat Jonas nu op gelijke voet staat. Hij heeft bewezen dat hij de hoofdact kan zijn, en dat verandert de hele psychologische dynamiek.”
Met de verwachting dat beide mannen volgend seizoen opnieuw de degens zullen kruisen, kunnen de fans zich opmaken voor nog meer vuurwerk. Maar voorlopig behoort de Vuelta 2025 toe aan Jonas Vingegaard, de renner die eindelijk het allerbeste van zichzelf liet zien.
