De stilte is eindelijk doorbroken. Wat begon als Mathieu van der Poel’s onverklaarbare opgave in etappe 16 is inmiddels uitgegroeid tot een nationale rel, nadat Roxanne Bertels – zijn partner – de stilte verbrak met een onthulling die een schokgolf door de wielerwereld stuurde. Haar emotionele noodkreet, “Ik smeek hen om hem niet meer te laten koersen!”, laat niets aan de verbeelding over. Achter de glimlach van een kampioen schuilt een felle strijd die niemand had mogen negeren.
Volgens Bertels wordt Van der Poel al wekenlang in de greep gehouden door een ernstige, maar tot nu toe verzwegen aandoening, die hem zowel fysiek als mentaal volledig heeft uitgeput. Zijn deelname aan de Tour werd een martelgang, een strijd tegen zijn eigen lichaam, terwijl de buitenwereld enkel zijn dalende prestaties zag, zonder het ware verhaal te kennen. De beslissing om etappe 16 te verlaten kwam niet voort uit een sportieve afweging, maar uit pure wanhoop — een moment waarop zelfs een kampioen zijn grenzen moest erkennen.
Het meest schokkende aan dit hele verhaal is echter niet Van der Poel’s aftakeling, maar de kille stilte van de Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie (KNWU). Terwijl zijn gezondheid achteruitging, koos de bond ervoor om te zwijgen, niets te communiceren, en de waarheid te verbergen. Roxanne Bertels noemt die stilte niet alleen onverantwoord, maar ronduit gevaarlijk. “Ze lieten hem op de fiets zitten terwijl hij om hulp smeekte,” zegt ze. “Ze zagen zijn pijn, maar deden niets. Voor het imago. Voor de sponsors. Voor het grote geld.”
De reacties op sociale media liegen er niet om. Wielerfans zijn woedend. Velen voelen zich misleid, zelfs bedrogen. Waarom werd de gezondheid van een nationale held onder het tapijt geveegd? Waarom werd Van der Poel het offer voor het beeld van kracht en doorzettingsvermogen? En vooral: wie draagt de verantwoordelijkheid voor deze nalatigheid?
Ook wielerkenners stellen nu kritische vragen: hoelang reed Van der Poel al met deze klachten? Werden er signalen genegeerd? Was er druk vanuit de bond of sponsoren om koste wat kost te blijven rijden? Sommigen spreken van een systeem dat sporters tot het uiterste drijft, zelfs als hun gezondheid op het spel staat.
Ondertussen klinkt de vraag steeds luider: zal Van der Poel ooit terugkeren op het hoogste niveau? Roxanne Bertels laat daar geen twijfel over bestaan: “Als het aan mij lag, stopt hij. Voor zijn leven, voor zijn toekomst. Geen enkele koers is het waard om alles te verliezen.”
De wielerbond heeft nog geen officiële reactie gegeven op de uitspraken van Bertels. Maar de druk neemt toe. De roep om transparantie, verantwoording en menselijkheid klinkt luider dan ooit. Want dit keer gaat het niet om gele truien of podiumplaatsen. Dit keer gaat het om iets veel belangrijkers: de gezondheid en waardigheid van een atleet die zijn lichaam gaf voor het volk — en daarbij bijna alles verloor.
