De benen wilden niet echt mee en de omstandigheden zorgden ervoor dat Wout Van Aert nooit echt meedeed om de ritwinst. Morgen wacht nog een allerlaatste kans, al wilde Van Aert toch ook nog even stilstaan bij de jammerlijke valpartij in de sprint om de ereplaatsen: “Waarom is een bocht in de laatste 500 meter nodig
Het was opnieuw een zware start en het duurde lang voor de juiste vlucht vertrokken was. In het eerste deel had ik niet de benen waarop ik hoopte. Ik heb het wel een aantal keer geprobeerd, maar ik had niet de versnelling in de benen om echt mee te doen”, begint Van Aert zijn relaas
Op een gegeven moment hadden we dan een groep met Matteo Jorgenson die wat voorsprong had. Voor ons was dat uiteraard ook een goede situatie. Ik dacht dat daarmee de koers in zijn plooi lag, maar er speelden nog wat belangen voor het klassement en het doordat de afstand op de kopgroep niet zo groot was, was het wel te verwachten dat het nog ging ontploffen. Ik ben dan nog meegeschoven met een grote groep, maar daar had iedereen eigenlijk al een mannetje voorin waardoor we wat in niemandsland reden
Risico’s voor de ereplaatsen:In de laatste rechte lijn ging het nog mis in de strijd voor de ereplaatsen. Een onnodige valpartij door al even onnodige risico’s?: “Ik snap het ergens wel, al is het toch vreemd dat er zoveel risico’s worden genomen voor de ereplaatsen. Langs de andere kant is dit de grootste wedstrijd ter wereld, dus het is ook logisch dat renners zich smijten, ook al is dat maar voor een twaalfde plaats.”, toont Van Aert begrip voor zijn collega’s, “Dat renners daarvoor strijden mag je verwachten, maar dat betekent nog niet dat je bochten moet leggen in de laatste 500 meter. Hier laat de organisatie het toch weer een klein beetje afweten”, is Van Aert ook kritisch voor de ASO, “Of ik morgen nog eens ga proberen? Absoluut
