Tadej Pogačar heeft opnieuw zijn naam in de wielergeschiedenis gegrift. Na een dominante prestatie in etappe 13 van de Tour de France 2025—een slopende bergetijdrit die het uiterste vroeg van kracht, strategie en doorzettingsvermogen—stond de Sloveense superster met opgeheven armen en een dankbaar hart op het hoogste schavot. Maar in plaats van zich volledig te richten op zijn monumentale prestatie, maakte Pogačar duidelijk waar de schijnwerpers werkelijk thuishoorden.
“Deze overwinning draag ik op aan mijn geweldige fans,” verklaarde hij met een brede glimlach, vlak nadat hij de finishlijn passeerde. “Ik hou van jullie allemaal.”
Die woorden, simpel maar krachtig, weerklonken in de hele wielerwereld. Voor Pogačar was dit niet zomaar een overwinning die hij aan zijn toch al indrukwekkende palmares toevoegde—het was een moment van gedeelde triomf, een eerbetoon aan de diepe band tussen een renner en de talloze mensen die hem dag in, dag uit aanmoedigen, in elke koers opnieuw.
Een Klim Als Geen Ander
Etappe 13 was geen gewone beproeving. Aangekondigd als een van de zwaarste tijdritten in de geschiedenis van de Tour de France, combineerde het parcours een bedrieglijk vlak openingsdeel met een genadeloos steile bergklim, waar de stijgingspercentages opliepen tot wel 20%. Het was een rit ontworpen om het kaf van het koren te scheiden, en opnieuw bewees Pogačar dat hij tot de absolute top behoort.
Met chirurgische precisie en onverstoorbaar vertrouwen viel Pogačar de klim aan, dansend uit het zadel terwijl het publiek zijn naam scandeerde. Zijn voorsprong aan de finish vertelde slechts een deel van het verhaal; wat er echt toe deed was hoe hij reed—met hart, met honger, en met de onmiskenbare vreugde van iemand die doet wat hij het liefste doet.
De Band Van Een Kampioen
Pogačar heeft altijd al een bijzondere band gehad met zijn fans. Of het nu gaat om jonge kinderen die vlaggen zwaaien langs de Alpenwegen of trouwe supporters die hem door heel Europa volgen—de 26-jarige neemt hun steun nooit voor lief. Zijn spontane selfies, oprechte interviews en bescheiden houding hebben hem geliefd gemaakt bij wielerfans wereldwijd.
“Ik voel hun energie elke keer als ik race,” zei Pogačar na de etappe. “Als ik ze mijn naam hoor roepen, geeft me dat net dat beetje extra kracht. Eerlijk gezegd, ik zou dit niet kunnen zonder hen.”
Meer Dan Alleen Het Podium
Met zijn voorsprong in het algemeen klassement nu aanzienlijk vergroot, lijkt Pogačar op weg naar opnieuw een Tour de France-titel. Maar voor hem is de gele trui niet alleen een symbool van individuele grootsheid—het is een eerbetoon aan de reis die hij deelt met iedereen die in hem gelooft.
“Elke keer dat ik win, denk ik aan de mensen die mij hebben gesteund—mijn familie, mijn ploeg, en alle fans die thuis kijken of langs de kant van de weg staan,” zei hij. “Deze overwinning is voor hen. Voor jullie allemaal.”
Terwijl vuurwerk de Franse hemel verlichtte en de Sloveense vlag trots werd gezwaaid in het publiek, klonk Pogačars boodschap luid en duidelijk: overwinningen worden gemeten in seconden en etappes, maar ware grootsheid wordt gemeten in liefde, loyaliteit en de onbreekbare band tussen een kampioen en zijn fans.
