Voor Tadej Pogačar is wielrennen meer dan een beroep — het is een passie die zijn ziel doet ontvlammen telkens hij zijn voeten in de pedalen klikt. De Sloveense superster, al tweevoudig winnaar van de Tour de France en wellicht een van de groten van zijn generatie, draagt een honger in zich die geen enkel podium volledig kan stillen. “Winnen zal altijd mijn droom blijven,” zegt hij — niet met arrogantie, maar met pure, kinderlijke oprechtheid.
Zelfs na al zijn overwinningen — van de Champs-Élysées tot de Giro en de Monument-klassiekers — blijft Pogačars liefde voor competitie onverminderd groot. “Wanneer ik koers, voel ik me levend,” legt hij uit. “Het gaat me niet alleen om het verslaan van anderen. Het gaat erom dat ik mezelf van gisteren probeer te overtreffen.” Zijn droom is niet geworteld in trofeeën of records. Het gaat om evolutie — voortdurende groei als atleet én als mens.
De Tour de France van 2025 laat zijn talent opnieuw in volle glorie zien. Met elke bergetappe lijkt Pogačar te rijden met een gevoel van bestemming. Maar zelfs wanneer hij domineert, blijft bescheidenheid zijn handelsmerk. Hij prijst vaak zijn team, zijn verloofde Urška Žigart en zelfs zijn rivalen voor het beter maken van zichzelf. “Ik heb geluk dat ik mag doen wat ik graag doe,” zegt hij, “en ik wil dat elke dag in de koers eren.”
Pogačars droom om te winnen is niet alleen persoonlijk — hij is ook een bron van inspiratie voor fans over de hele wereld. Kinderen in Slovenië roepen zijn naam terwijl ze van heuvels af sjezen. Wielerliefhebbers bewonderen zijn lef, zijn glimlach, zijn bereidheid om aan te vallen wanneer logica zegt te wachten. En zelfs in verlies wankelt zijn droom niet. “Soms verlies je, en dat doet pijn,” geeft hij toe. “Maar de droom eindigt daar niet. Dat is wat me vooruit blijft duwen.”
Of hij nu in het geel rijdt of in de achtervolging is, Tadej Pogačar rijdt met een eenvoudige waarheid in zijn hart: hij droomt van winnen, niet alleen voor de glorie, maar omdat het is wie hij is. Overwinning is voor hem niet zomaar een finishlijn — het is een manier van leven.
